حقیقت فراموش شده .......... !

      به تو پل می زنم از همه بهانه ها و
                                         از همه شبانه ها
                                                   می رسم به تو دوباره 
                                                                     نیستی اما یادت اینجاست
                                                                                             وقت گل کردن رویاست
چرا همیشه باید برای پرواز کردن دو تا بال داشت ؟
چرا همیشه باید برای فرود آمدن با دو پا فرود بیاییم ؟
همیشه تا اونجایی که یادمه اینها سوالهایی بوده که وقتی به جواب دادن بهشون میرسیدیم یا بهتر بگم میرسیدن ، به جای پاسخ دادن به اون ها ، صورت مسئله پاک میشد. چرا ؟ نمیدونم .
ولی تو این بازار مکاره ای که هر کی به دنبال پیدا کردن بهترین واژه برای دزدیدن بهترین روح ها میگرده راست میگن ، چجوری میشه به این سوال ها جواب داد! چجوری میشه از وفا و ماندن سخن گفت ! چطوری می شه ......
از ماندن گفت !
از رسیدن گفت !
از بودن ها گفت !
از صدای آزاد گفت !
از روح های بلند گفت !  
               گر به دیوان غزل صدر نشینیم چه عجب
                                                     سال ها بندگی صاحب دیوان کردیم !